دوران جنگ برای شرکت دوره سختی بود. سابورو یوچیدا که معاون شرکت بود در سال ۱۹۴۲ خارج از توکیو یک پست غیر نظامی گرفت. دکتر میتارایی هنوز به عنوان یک متخصص زنان و زایمان کار می‌کرد. او بعدها به عنوان مدیر عامل شرکت منصوب شد و به طور تمام وقت به امور شرکت پرداخت.
یک دوربین اشعه ایکس جدید طراحی شد، اما تولید دوربین در حد بسیار پایینی صورت گرفت و بعد از جنگ کارخانجات تعطیل شد.
در این زمان به طور ناگهانی شانس به شرکت رو کرد. سربازان آمریکایی که در ژاپن مستقر بودند علاقه زیادی به خرید دوربین پیدا کردند و حتی بعضی از آنها برای خرید کارخانجات قدیمی شرکت ابراز تمایل کردند. این بازار جدید نشانه‌های امیدوار کننده‌ای برای شرکت بود. به نظر دکتر میتارایی دوربین عکاسی آینده خوبی داشت . بنابر این او ۵۶ کارگر پیشین شرکت را مجددا دعوت به کار کرد و شرکت را به عنوان یک تولید کننده دوربین عکاسی مجددا بازگشایی کرد.
در سال ۱۹۴۶ ژنرال ارتش آمریکایی اشغال کننده ژاپن ۱۰ هزار دستگاه دوربین سفارش داد و فرصت‌هایی در بازار آمریکا پدیدار شد. دکتر میتارایی احیای شرکت در دوره بعد از جنگ را هدایت می‌کرد. از یک طرف او به ابتکاراتی دست زد و مهندسانی را استخدام کرد که به توسعه محصولات با کیفیت بر اساس تکنولوژی اولیه شرکت علاقمند بودند. از طرف دیگر او یک فرهنگ مشارکت قدرتمند را در شرکت اعمال کرد که تقدس سخت کوشی و کار هسته آن و مشارکت در مزایا و تاکید آینده‌نگرانه بر توازن کار و زندگی از اصول آن بود.
او بر تنوع محصولات تاکید داشت و کیفیت کارخانجات را بهبود بخشید. در دهمین سالگرد تاسیس شرکت، شرکت نامش را از Seiki Kogaku به کانن Canon تغییر داد و نام شرکت و دوربین‌های تولیدی‌اش یکی شد. سپس در ۱۹۵۵ کانن اولین دفترش را در آمریکا باز گرد و در سال ۱۹۵۷ کانن اروپا تاسیس شد.
