اختصاصی «سایت عکاسی» – خیلی قبل‌تر از اینکه عکاسان عروسی از میهمانان بخواهند که بپرند یا #jumpshot بیش از ۱۰۰.۰۰۰ عکس در اینستاکرام بگیرد، فیلیپ هالسمن از بسیاری از چهره‌های شاخص قرن بیستم، در هوا عکاسی کرد، تکنیکی که او آن را پرش‌شناسی (jumpology) نام‌گذاری کرد و برای ثبت آن از دوربین قطع متوسط رولیفلکس خود استفاده می‌کرد.
هالسمن در کتاب تکنیک‌های عکاسی خود می‌گوید: «من متوجه شده بودم که پرش ارزش درمانی دارد، هر وقت خواهرم خجالت‌زده بود یا کم‌رویی می‌کرد، از او می‌خواستم که بپرد، خجالتش می‌ریخت، کمتر منزوی می‌شد و راحت‌تر بود.»
در اواسط دهه پنجاه میلادی، برای یک دوره ۶ ساله هر بار که هالسمن قرار بود از کسی عکاسی کند، از او می‌خواست که بپرد. در طول این دوره او توانست پرتره‌های در حال پرشی از چهره‌های سیاسی نظیر ریچارد نیکسون، رهبران صنایع نظیر اعضای خانواده‌ی فورد، ستاره‌های هالیوود مانند گریس کلی و مرلین مونرو را عکاسی کند. در سال ۱۹۵۹ میلادی هالسمن ۱۹۷ تا از این عکس‌های بامزه را در «کتاب پرش فیلیپ هالسمن» به همراه مقاله‌ای در توضیح ایده‌ی پرش‌شناسی‌اش منتشر کرد.
امروزه هم اگر شبکه‌های اجتماعی را بالا و پایین بکنید میبینید که همچنان عکس‌های پرش در بورس هستند. مقاله‌ی عمیق و شوخ‌طبعانه‌ی هالسمن "پرش شناسی" که همراه عکس‌های او بود به عکاسان چیزهای بسیار زیادی آموخت.
در اینجا به پنج نکته مهم که از تکنیک پرش شناسی هالسمن برای عکاسان امروزی مفید است، اشاره می‌کنیم.
۱– دو نوع پرش هست:
کسانی که در عکس‌هایشان میپرند، دو دسته اند: آنهایی که تلاش می‌کنند تا جایی که می‌توانند بالا بپرند، و دسته‌ای که اهمیتی نمی‌دهند. آنهایی که تلاش می‌کنند انسانهای جاه‌طلبی هستند و دوست دارند بقیه را تحت تاثیر قرار دهند. آنهایی که زیاد تلاش نمی‌کنند، یا به پرش اهمیت نمی‌دهند یا جاه‌طلب نیستند.
۲- نگه‌داشتن می‌تواند جالب باشد:
اگرچه خیلی از کسانی که در عکس‌های هالسمن میپرند خیلی ساده خود را به هوا پرت می‌کنند، اما گاهی هم سوژه می‌خواهد که چند لحظه صبر کند و دوست دارد چیزی به عکس اضافه کند. ویلیام هولدن از روی یک عصا می‌پرد، موریس اونس یک طناب درخواست کرد، و عجیب‌تر از همه، دالی با قلم مو و پالت خود در دستش می‌پرد در حالی که سه گربه در هوا معلق است و یک سطل آب هم پاشیدهه شده، و هالسمن ۲۸ فریم عکس گرفت تا این عکس مورد نظرش گرفته شد.
۳- پرش می‌تواند جوانی جاودان را آشکار کند:
وقتی هالسمن از قاضی عالی رتبه‌ی ۸۷ ساله خواست که بپرد، قاضی از او پرسید: «فکر نمی‌کنی این کار ممکن است من را بکُشد؟» هالسمن می‌گوید، قاضی به هر حال تصمیم گرفته بود که بپرد. من در جواب او گفتم: «با اینکه فوکوس کردن در عکس از پرش سخت است، اما عکس از پرش باعث می‌شود که از سن و سالم کمتر بترسم، امیدوارم این جمله برای قاضی هم همان معنایی را داشته باشد که برای من داشت، اما این قضیه، جوانی جاودانی که در وجود تمام ما نهفته است را آشکار می‌کند.»
۴- هرگز از کسانی که امتنا می‌کنند، درخواست نکنید:
هالسمن می‌گوید خیلی کم پیش می‌آید که کسی پشینهاد پرش را رد کند، تقریبا دو درصد، اما وقتی پیشنهادش را رد می‌کردند، باعث دلشکستگی‌اش می‌شد. هرگز از کسانی که امتنا می‌کنند نخواهید که بپرند، چرا که دلیلی پشت آن است. هالسمن در مقاله خود چنین توضیح می‌دهد: «امتنا از پرش علامتی است اغراق شده از ترسِ از دست دادنِ‌شان و منزلت. این غرور با پریدن از دست دادنی نیست. و نشان از یک ناامنی عمیق پنهان دارد.»
۵- همیشه مطمئن شوید که سقف به اندازه کافی بلند است:
هالسمن توصیه می‌کند که حواستان باشد ارتفاع سقف کافی باشد، هیچ کس دوست ندارد برای خوردن سرش به سقف به بیمارستان برود!
منبع