پرتره‌های کمتر دیده شده از عکاسان

ایموجن کانینگهام (Imogen Cunningham) (1883- 1976) را اولین زنی می‌دانند که از طریق عکاسی امرار معاش می‌کرد. او اولین عکس‌هایش را در سال‌های آغازین دهه ۱۹۰۰ گرفت. پس از مدتی در کارگاه عکاسی ادوارد کرتیس به‌عنوان دستیار مشغول به کار شد و از او فرآیند چاپ پلاتین را آموخت. سپس یک دوره آموزش شیمی عکاسی را در آلمان گذراند و در نهایت کارگاه عکاسی خود را در سال ۱۹۱۰ تأسیس کرد.

کانینگهام در دهه ۱۹۲۰ به گونه‌ای جدید از گل‌ها، گیاهان و بدن انسان عکاسی می‌کرد که تا‌کنون عکس‌هایش الهام‌بخش بسیاری از عکاسان بوده‌اند. نور، فرم و انتزاع در عکس‌های او از اهمیت به‌سزایی برخوردار است. او از نویسندگان، موسیقی‌دانان، بازیگران پرتره‌های بسیاری تهیه کرده و در این عکس‌ها معمولاً به رابطه‌ی فرد با فضای اطرافش پرداخته است. او همچنین در موقعیت‌های مختلف از دوستان عکاسش، عکاسی کرده؛ گاهی یک عکس سریع از آن‌سوی پنجره در حالی‌که با لیزت مادل به پیاده‌روی رفته بودند، یا پرتره‌های رسمی‌تری که از ادوارد وستون و مارگارت ماتر در استودیوی وستون گرفته. این پرتره‌ها مربوط به محدوده‌ی زمانی پنجاه ساله بین سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۷۰ هستند. کانینگهام در تمام آن سال‌ها ارتباط و دوستی خود را با عکاسان از طریق دیدارها، سفرهای عکاسی، نامه‌ها و تماس‌های‌ تلفنی حفظ کرده بود.
‌