David Burnett تکلیف مخاطب را با عکس هایش روشن کرده است، همه چیز در عکس های بارنت در عین برخورداری از قوام بصری ، ساده و سر راست است. در کارهای او ،بویژه در عکس هایی که به عنوان یک فوتوژورنالیست گرفته است کمتر عکسی را می توان یافت که از کادر و ترکیب بندی پیچیده و شلوغ برخوردار باشد. Burnett سالها در مناطق و کانونهای مختلف بحران و مرکز توجه در سرتاسر جهان حضور یافته و از اتفاقات مهمی همچون بازگشت آیت الله خمینی از تبعید و انقلاب ۱۳۵۷ ایران عکس های مهم و ماندگاری را تهیه کرده است. بارنت بیش از ۳۵ سال عکاسی می کند او پس از اخذ لیسانس در رشته علوم سیاسی از کالج کلرادو همکاری خود را به صورت آزاد با مجله “تایم” شروع و بعدها همکاری خود را با مجله “لایف ” هم آغاز می کند. بارنت عکاسی را ابتدا از واشینگتن و میامی شروع کرد و بعد ها آن را با حضور در جنوب ویتنام ادامه داد. پس از دوسال عکاسی در ویتنام به آژانس عکس فرانسوی “گاما” پیوست و طی دو سال کار در قسمت” اخبار” این آژانس به نقاط مختلفی در جهان سفر کرد. در سال ۱۹۷۵ در تاسیس “Contact Press Image” در نیویورک مشارکت و طی سه دهه به طور وسیعی به سراسر جهان سفر کرد و هم چنان عکس های او در مجلات و روزنامه های مهم اروپا و آمریکا به چاپ می رسند. بارنت در زمینه های مختلفی از جمله خبری،اجتماعی،منظره ، ورزشی و حتی علمی عکاسی می کند و به “عنوان عکاسی که از هیچ ماموریتی دست خالی بر نمی گردد” معروف است. جوایز متعدد دیوید بارنت شامل جایزه عکاس مجله سال از سوی Picture of The Year ،World Press Photo و جایزه” رابرت کاپا” می شود، عکس های درخشان او جوایز بسیار دیگری را نیز تا کنون از مسابقات عکاسی سراسر جهان نصیب وی کرده اند. سفر های او به بیش از ۷۵ کشور جهان همچنان ادامه دارد و هنوز هم مقالات زیادی با عکس های دیویت بارنت در تایم،فرچون،ESPN و بسیاری مجلات دیگر به چشم می خورد. در میان مشتریان عکس های تبلیغاتی او نیز نام هایی همچون کداک ،رولکس،مرک،ارتش آمریکا و بانک Union سوییس دیده می شود. بارنت معتقد است بسیاری از عکس های مورد علاقه اش هنوز مجال انتشار پیدا نکرده اند با این حال همین تعداد عکس منتشر شده و به نمایش در آمده از او اعتبار و شهرت عمده ای برایش به ارمغان آورده است. نمایشگاه های زیادی از آثار بارنت به ویژه در دانشگاه و کالج های عکاسی و فوتوژورنالیسم بر پا شده که از آن میان می توان به نمایشگاه مهم “سنجش زمان” که در چندین دانشکده و کالج ژورنالیسم برگزار شد اشاره کرد. در یک دوره یک ماهه از این نمایشگاه در مدرسه ژورنالیسم IU 50 عکس از عکس های بارنت مربوط به جنگ ویتنام،انقلاب ایران،رقابت های المپیک و سیاست مداران واشینگتن به نمایش در آمد و خود بارنت نیز با حضور درمحل نمایش عکس ها به سخنرانی پرداخت. بارنت در این نمایشگاه به دانشجویان یادآوری می کرد” سردبیر ها هنگام مشاهده و بررسی کارهای عکاسان جوان به دنبال استعداد و خلاقیت هستند نه داستان. آنها می خواهند ببینند شما به طور عمیق با یک سوژه چه می کنید ،این سوژه ممکن است مانند موضوع افغانستان نباشد که هر کسی بتواند عکس های جالب و جذابی از آن تهیه کند.”
بارنت با آنکه خود را عکاس ورزشی نمی دانسته اما در تابستان ۱۹۹۵ در پی ارجاع ماموریتی در مورد عکاسی از بازی های المپیک آتلانتا برای مجله تایم و آژانس Contact تصمیم می گیرد به گفته خودش برای” یافتن راه های جدیدی برای ثبت اعجاز ورزش” تلاش کند. او در مقدمه عکس های ورزشی خود نوشته است” در حال حاضر تکنولوژی هر ساله با ارائه ابزار و ادوات جدید عکاسی به ما بیشتر کمک می کند ، امروزه دیگر هیچ اتفاقی چندان دور و دست نیافتنی نیست . لنزها بلند تر و سریعتر(والبته سنگینتر!) شده اند فیلم ها سریع تر و دارای گرین های بهتری شده اند و حتی دسترسی به سوژه ها در آن لحظه جادویی برای عکاسان ورزشی نزدیک و نزدیک تر شده است . عکاسان ورزشی به مدد تکنولوژی و ابزار و ادوات جدید به لحظه جادویی هماهنگی بدن ،کنش، کشش و احساس، نزدیک و نزدیک تر و در ثبت آن موفق تر شده اند. من برای آغاز کارم در این رقابت ها عکس های قدیمی را که چند دهه پیش از رویداد های ورزشی گرفته بودم بازبینی کردم تا ببینم آیا درس های جدیدی برای یادگرفتن از آنها وجود دارد یا نه؟ نگاه کردن به عکس های عکاسان خوب که در دوره های زمانی مختلف تهیه شده اند نیز اغلب آموزنده و الهام بخش است. ابزار و وسایلی که آنها مورد استفاده قرار می دادند در مقایسه با آنچه که ما امروزه استفاده می کنیم مقدماتی و ابتدایی به نظر می رسد و آنها در خلق عکس های بزرگ و ماندگار خود بر دید و قوه ابتکار خود تکیه می کردند تا ابزار مورد استفاده شان.
چیزی که در عکاسی ورزشی معاصر مرا آزار می دهد تلاش برای نزدیک کردن بیننده به رویداد، به قیمت از دست رفتن درک چگونگی و محل اتفاق آنست. من تصمیم گرفتم برای عکاسی از صحنه های ورزشی با جزییات بیشتر از لنزهای کوتاهتر و در عوض از فرمت Medium استفاده کنم. در این سری عکس ها پس زمینه و مکان رویداد های ورزشی عناصر بسیار قوی و پر رنگی هستند و شما می توانید حضور آنها را در عکس های ورزشی من مشاهده کنید. در المپیک زمستانی ۱۹۹۲ در فرانسه صدها عکاس از سراسر جهان با لنزهای سوپر تله بلند و لباس گرم زیاد به آلبرت ویل آمده بودند و پس از دوهفته با تعداد زیادی عکس Close-up که فقط یک رویداد ورزشی را نشان می داد آنجا را ترک کردند بی آنکه عکس های چاپ شده آنها در روزنامه ها و مجلات نشانی از آلبرت ویل داشته باشد. من و دوستانم اما ، سعی کردیم از شهر و اطراف آن و حواشی مسابقات هم عکس هایی تهیه کنیم و ورزشکاران را فقط در نماهای بسته و نزدیک به تصویر نکشیم.روال عکاسی من از آنجا به اینصورت بود که در ضمن نمایش اتفاقات ورزشی بیننده را به محیط و محل برگزاری مسابقات ببرم و حس حضور در آنجا را به او انتقال دهم.امیدوارم از پس اشتراک این حس با بینندگان عکس هایم برآمده باشم.
بارنت برخلاف بسیاری از عکاسانی که نوشتن متن مقالات تصویری خود را به نویسندگان و روزنامه نگاران دیگر واگذار می کنند، اغلب، نگارش متن مقالات و زیر نویس عکس را خود به عهده گرفته و انجام می دهد. نگارش او نیز مانند عکس هایش ساده و روان و در عین حال حاوی نکات اضافه و جالبی است که به درک بهتر تصاویر و محل و چگونگی اتفاقات کمک می کند. او در مقاله ای به نام “روسای جمهوری که مرا شناخته اند(تقریبا)”
از عکاسی در کاخ سفید و وضعیت خبرنگاران و عکاسان در مقایسه با سیاستمداران می گوید و معتقد است در آنجا و بسیاری از جاهایی که خبرنگاران و عکاسان برای پوشش خبری حضور دارند با ایجاد محدودیت ها و به قول او طناب های قرمز، خبرنگاران را در درجه ای پایین تر از سیاستمداران قرار داده اند در حالیکه بخش عمده ای از اعتبار و شهرت سیاست مداران را همین خبرنگاران و عکاسان می سازند. بارنت در این مقاله به خاطره ای از روزهای کودکی خود و عکس نا واضحی که از جان اف کندی گرفته اشاره می کند ،عکسی که همچنان پس از ۳۵ سال عکاسی در پاکتی از آن نگهداری می کند. او در عکس های خبری خود نیز به شیوه ای مانند آنچه در عکاسی ورزشی اتخاذ کرده اعتقاد دارد و به دنبال گونه ای از عکاسی است که بیننده را به محل اتفاق رویداد یا حادثه بکشاند ، از این روست که با نگاه اول به بسیاری از عکس های او و به علت وجود عناصر مشخص کننده متعدد، ،تشخیص مکان و درک چگونگی حادث شدن اتفاقی که به تصویر کشیده شده ، ساده و سریع تر شکل می گیرد. بارنت همیشه به عکاسان و دانشجویان جوان فوتوژورنالیسم توصیه می کند هر از گاهی کارهای گذشته خودشان را برای یافتن نکات آموزشی و در س های تازه مرور کنند و مورد بازبینی قرار دهند، او گاهی پس از سال ها دوباره به سراغ موضوعاتی می رود که چندین سال قبل از آنها عکاسی کرده است. در سال ۲۰۰۰ گزارش تصویری او به نام “بازگشت به سایگون” که نگاهی به ویتنام امروز داشت بهانه ای بود برای بازگشت و بازدید مجدد او از ویتنام . بارنت حدود سی سال پیش از این ماموریت در روزهای جنگ ویتنام از آنجا عکاسی کرده بود البته در سال های ۹۴ و ۹۵ هم سفر کوتاهی به آنجا داشت و گزارش هایی تهیه کرد اما سفر ۱۲ روزه سال ۲۰۰۰ جامعه و وضعیت امروز ویتنام را بهتر و با جزییات بیشتر به تصویر کشیده است. متن این گزارش نیز که توسط خود دیوید بارنت نوشته شده به خوبی وضعیت جامعه، جوانان، سالخوردگان، زنان و کودکان امروز ویتنام را برای بیننده و خواننده مقاله تصویری “بازگشت به سایگون” روشن می کند.و نشان از ارتباط و حضور قوی او در میان مردم و اجتماع مردم ویتنام دارد.
از میان دیگر مقالات تصویری او که در سال های اخیر و از موضوعات این سال ها تهیه شده اند می توان به ” موضوع سال ” اشاره کرد که به روزهای حضور ” مونیکا لوینسکی” در دادگاه فدرال مربوط می شود.
در آن دادگاه برای صرف نوشیدنی همراه با لوینسکی و وکیلش از خبرنگاران و عکاسان دعوت و از آنها خواسته می شود آرامش را حفظ کنند. به عکاسان اجازه استفاده از تنها یک دوربین بدون فلاش داده شده بود و این کار را کمی سخت می کرد. با این حال او با استفاده از فیلم های ASA 800 سرعت ۱/۳۰ و دیافراگم ۲.۵ پرتره هایی از حالات و احساست مختلف مونیکا لوینسکی در آن روز تهیه کرد. بارنت علاقمند است امروز که دیگر به قول او “بانوی -آن-سال” در موقعیت واقعی و عادی خودش قرار گرفته باز به سراغ او برود و لوینسکی را جدای از “مدارک ” به تصویر بکشد.
۱- لئونید برژنف در فرانسه.
2-از آیت الله خمینی در بازگشت از تبعید با چای پذیرایی می شود،تهران ۱۹۷۹
3-زن پناهنده کامبوجی در کمپی واقع در تایلند همراه با کودکش(جایزه World press photo 1980 آمستردام هلند)
4- پناهندگان کمپی در اتیوپی( بر اثر خشکسالی و قحطی)نوامبر ۱۹۸۴
5- میخاییل گورباچف و رونالد ریگان به همراه مترجمان خود در نشست ژنو-سوییس
6-بیل کلینتون در مبارزات انتخاباتی دومین دوره ریاست جمهوری خود
7-بیل گیتس در ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی آنلاین می شود.
8- رقابت های شیرجه – المپیک سیدنی ۲۰۰۰
9-کارت خبرنگاری جعلی که دیوید بارنت در دوران دانشجویی برای خودش درست کرده بود
10- اریتره ،یکی از سربازان آزادیخواه
11-یک سرباز جوان آمریکایی در حال خواندن نامه -ویتنام،آوریل ۱۹۷۱
12- پاپ ژان پل دوم ،هنگام اولین سفر خود به آمریکا در نیویورک
13- “چشمان او عمق اعتقاداتش را منعکس می کنند” (زیر نویس دیویت بارنت برای عکس آیت الله خمینی)
14- پدر و کودکی قربانی خشکسالی -گروم گروم ،مالی،۱۹۷۴
15- جمعیت استقبال کننده از آیت الله خمینی – تهران ۱۹۷۹
16- بیل گیتس در دفتز مرکزی مایکروسافت در واشینگتن
17- مونیکا لوینسکی (از مقاله تصویری “موضوع سال”)
18-مادر و کودکی مهاجر در کمپی خارج از کلکته،هند
سایت دیوید بارنت در آدرس http://www.davidburnett.com قرار دارد.