امت گاوین. «ادیت، چینکِتیگ، ویرجینیا»، ۱۹۶۷
برای ادیت
ذهن و قلبم در حالاتش، در میان اتاقها و روزها به دنبالش است.
و شبهنگام، چون روبهان در هم میپیچیم تا گرم شویم.امت گاوین
گمان نکنم که در تاریخ عکاسی عکسی قویتر، عاشقانهتر، لطیفتر و صمیمیتر از این عکس وجود داشته باشد. حتی با فکر کردن به آن اشک به چشمانم میآید.
امت گاوین سالهای زیادی را صرف عکاسی کردن از همسرش ادیت کرد. آنها چیزی بیشتر از یک سری عکس هستند. او یک رمان دربارهی او ساخته.
احساسات و عواطفی که از این عکس میتراود بسیار قوی و عالمگیر است. آن را کمابیش میتوان عصارهی یک زندگیِ برقرار در تمامی مراحلش تلقی کرد. اما در نهایت، این عکس حقیقتاً دربارهی دوست داشتن و دوست داشته شدن است.
آه چقدر دلتنگ اینگونه اخبار هستم لطیف و تاثیر گذار