استیو مککری. «دختر افغان، شربت گل، پاکستان»، ۱۹۸۴
بیشتر عکسهایم ریشه در انسانها دارند. بهدنبال آن لحظهی بیپرده هستم، زمانی که جوهر روح خود را نشان میدهد و سرگذشت بر چهرهی فرد نقش میبندد.
استیو مککری
این یکی از مشهورترین عکسها در تاریخ عکاسی است که به مونا لیزای عکسها نیز معروف است. اگر چه شاید این عکس را بارها در کتابها و مجلات دیده باشید اما وقتی در مقابل چاپ نسخهی اصلی آن بایستید بهسختی تاب مقاومت در برابر قدرت و جذبهاش را خواهید داشت.
در سال ۱۹۸۴، جنگ شوروی در افغانستان بالا گرفت و کمپهای پناهندگان در مرز افغانستان و پاکستان بهسرعت پر شدند. با افزایش شمار پناهندگان و آوارگان، استیو مککری از طرف مجله نشنال جئوگرافیک مأمور شد تا این کمپهای پناهندگی را بررسی و مستند کند. در یک کلاس درس موقتی دخترانه در کمپی در نزدیکی پیشاور، او عکسی را ثبت کرد که روایتگر یک قصه، یک جنگ و یک ملت بود.
این همان چیزی است که عکاسان بزرگ مستند اجتماعی مثل استیو مککری در سرتاسر دوران کاری خود در تلاش برای رسیدن به آن هستند: تهیهی عکسی که بیننده را از امر منفرد به امری عالمگیر وصل میکند که بازتابگر انسانیت مشترک ماست.