چارلز هاربت. «پسربچه نابینا، نیویورک سیتی»، ۱۹۶۱
سالها پیش، از نمایشگاه کوچکی در لسآنجلس دیدن کردم که عکسهای مورد علاقهی مردم را به تماشا میگذاشت. در آن نمایشگاه به عکسی از پسربچهای برخوردم که در یک مدرسهی ویژهی کودکان نابینا زندگی میکرد. تا آن موقع هیچگاه چیزی از چارلز هاربت (Charles Harbott) نشنیده بودم، بنابراین پیاش را گرفتم. او علیرغم ریاستش بر آژانس عکس مگنوم مرد بسیار افتاده و فروتنی بود.
در اینجا کودکی نابینا را میبینیم که در پی نوری است که نمیتواند ببیند. آیا این همان کاری نیست که ما برخورداران از موهبت بینایی همیشه سعی در انجامش داریم؟