گالری آران از روز جمعه ۲۹ اردبیهشت‌ماه ۹۶ میزبان نمایشگاه عکس‌های کاوه کاظمی با عنوان «انقلابیون- دهه‌ی نخستین» و همچنین رونمایی از کتاب این مجموعه با همین عنوان خواهد بود.
«انقلابیون» ده سال متلاطم از تاریخ معاصر ایران را در برمی‌گیرد. بازگشت کاوه کاظمی پس از تکمیل تحصیلات در رشته عکاسی در مهرماه ۱۳۵۷ با شروع انقلاب مصادف می‌شود و او خود را در سیل خروشان مردمی که خواستار سقوط رژیم شاهنشاهی بودند، می‌یابد. مجموعه عکس‌های انتخاب‌شده برای این کتاب و نمایشگاه، بخشی از آرشیو بزرگی از عکس‌های سیاه‌وسفید هستند که مهم‌ترین وقایع یک دهه سخت از تاریخ کشورمان را به تصویر می‌کشند.
پویایی محسوس و تنشی مشهود در این تصاویر خودنمائی می‌کنند. تأثیر متقابل عناصر متضاد و اضطراب و حرکت مداوم عکاس بخشی از جاذبه عکس‌ها هستند. بیش از سه دهه بعد، این تصاویر همچنان قادر به برانگیختن احساسات و یادآوری حقیقت و سوگی نام ناپذیر هستند.
نگاه شخصی و شور و شوق هنرمند، در کنار اتفاقات و تغییرات زیربنایی که در کشور در طی این دهه مهم اتفاق میافتند، مجموعه درخور تأملی را شکل می‌دهند که قطعاً بخشی جذاب از حافظه تصویری ایران برای سال‌های متوالی خواهد بود.
کاوه کاظمی در مقدمه کتاب خود می‌نویسد:
«انقلابیون کتابی در عکاسی مستند است که به برخی از مهم‌ترین رخدادهای انقلاب ۵۷ و دهه بعدی می‌پردازد. دهه‌ای که با تغییرات مهم و زیربنایی در ساختار سیاسی و اجتماعی ایران همراه بود.
این مجموعه، دست‌چینی است از میان صدها عکس که با نگاهی شخصی و مانند ناظری بی‌طرف ثبت‌شده‌اند. همواره در این کتاب برآن بوده‌ام از عکس‌های کلیشه‌ای و صرفاً خبری اجتناب کنم. در آن زمان وجود من سرشار از شور و شوق عکاسی و ماجراجویی در فضایی ناشناخته بود. زمانی که عکاسی حال و هوای دیگری داشت و استفاده از فیلم سیاه‌وسفید لذتی وافر ایده‌ی این کتاب هم از مجموعه آرشیو نگاتیوهای سیاه‌وسفید آن دوره نشأت می‌گیرد.
وقتی در مهرماه سال ۱۳۵۷، پس از پایان تحصیلات در رشته‌ی عکاسی به ایران بازگشتم، هرگز فکر نمی‌کردم خود را در میان سیل خروشان آحاد مردم، که خواستار سقوط رژیم شاهنشاهی بودند، بیابم.
پیش از انقلاب یک دوست به من توصیه کرده بود در کار حرفه‌ای همیشه بی‌طرف بمانم و راه مستقیم را پی بگیرم. این جمله تا به امروز سرلوحه‌ی کار و زندگی من بوده است. همیشه دوست داشتم مجموعه‌ای از عکس‌های خود از ایران را منتشر کنم، ولی هیچ عجله‌ای هم برای این کار وجود نداشت. به نظرم حالا وقتش رسیده است.
با اینکه چندین سال برای ادامه‌ی کار عکاسی در فرانسه ساکن بودم، ولی همیشه برایم مهم بود که حضوری مستمر در ایران داشته باشم و تصور اینکه به هر دلیلی از وطن دور بمانم و امکان بازگشت را نداشته باشم برایم ناممکن بود. به همین دلیل سالانه چند بار به ایران سفر می‌کردم. اینک، با تحولات اخیر و نیاز و اشتیاق نسل جوان و حتی قدیمی‌ترها به رؤیت و شناخت وقایع آن دوران، این مجموعه منتشر می‌شود.
پشت تک‌تک این تصـاویر خاطـرات و ماجـراهایی وجود دارد، ولی از داستان‌سـرایی و شـرح غیرضروری عکس‌ها اجتناب کردم و صرفاً آنها را در برابر دیدگان شما قرار می‌دهم. باور دارم که عکس‌ها، خود با بیننده ارتباط برقرار می‌کنند.»
کاوه کاظمی در ۲۵ مهرماه ۱۳۳۱ در تهران به دنیا آمد. در چهار دهه ی گذشته، کاظمی به‌عنوان عکاس خبری آزاد با رسانه‌های بین‌المللی بزرگ جهان همکاری کرده. تصاویر او خصوصاً در روزنامه. های نیوزویک، نیویورک‌تایمز، اشترن، اشپیگل، پاری مَچ، اکسپرس، مجله ی فیگارو، و جئو منتشرشده اند. عکس «سرباز گریان» که در روزهای نخستین جنگ ایران و عراق گرفته‌شده است، معروفیت جهانی پیدا کرد و جزو آثار کلاسیک جنگ به شمار می رود.
او با سفر به کشورهای مختلف مانند ایرلند شمالی، لبنان، نیکاراگوئه، کوبا، یوگسلاوی، افغانستان، اندونزی، سوریه، قبرس، آذربایجان و عراق (در زمان جنگ خلیج‌فارس) دامنه عکاسی خود را توسعه داده و اکنون در زادگاهش ایران زندگی میکند و همچنان به‌کار و عکاسی در منطقه مشغول است. پوشش خبری آغاز درگیری‌ها در سوریه در سال ۱۳۹۱، جنگ برای تصرف موصل در پاییز ۱۳۹۵ و حضور در بین شبه‌نظامیان فارک کلمبیا پس از قرارداد صلح در دی‌ماه ۱۳۹۵، جزو آخرین گزارش‌های برون‌مرزی کاظمی هست. تصاویر کاظمی از انقلاب ایران و دیگر کشورهای جهان تا به امروز، در سایت اینترنتی آژانس عکس گِتی قرارگرفته‌اند.
گشایش: جمعه ۲۹ اردیبهشت – ساعت ۱۶ تا ۲۰
بازدید از این نمایشگاه تا ۱۹ خرداد ۹۶ از ساعت ۱۳ تا ۱۹ ادامه دارد.
گالری روزهای شنبه تعطیل است.
گالری آران: تهران، خیابان نوفل‌لوشاتو، کوچه لولاگر، پلاک ۵