اکسپو عکس صبا، دوشنبه ۲۰ آبان ۸۷ در هوای ابری و بارانی تهران در موسسه صبا افتتاح شد و علیرغم تلاش شش ماهه برگزارکنندگان این اکسپو، که قرار بود در حد و اندازههای بینالمللی برگزار شود، کاستیهایی نمایان بود.
در این شب به گفته اکبر عالمی، دبیرعلمی اکسپو، «ضیافت هنر نوین تصویر» برگزار شده بود، اما به جای عکس و عکاس، حضور سینماگران در مرکز توجه بازدیدکنندگان و رسانهها قرار گرفت و تیتر خبرگزاریها شد. بی نام و نشان بودن بسیاری از آثار روی دیوار نکته دیگری بود که به ویژه برای خود هنرمندان دلسرد کننده بود.
در گوشهای دیگر از گالری، فضایی تاریک جلب نظر میکرد که به نمایش مجموعه کسوف «محمد رضا جوادی» اختصاص یافته بود. گویا قرار بر این بوده که این مجموعه که موضوع آن ارگ بم است، با نورپردازی خاصی در فضایی نیمه تاریک به نمایش در آید اما برگزارکنندگان آن را در کسوف مطلق به نمایش گذاشتند.
کتاب لاغر نمایشگاه هم که با قیمت بیست هزار تومان به فروش میرسید، خالی از ایراد و اشکال نبود و حتی در نوشتن قطع برخی آثار اشتباهاتی در آن به چشم میخورد.
اما باز گردیم به سینماگران که قلب اکسپو عکس بودند و «فریبرز عربنیا» یکی از آنان بود. او در حالی که کنار آثارش منتظر ایستاده بود تا برایشان برچسب معرفی بیاورند، درباره علت حضورش در اکسپو گفت:«برگزارکنندگان از من دعوت کردند و من فکر کردم شاید تجربه بدی نباشد.»
او که به قول خود «عکاسی همراه با شناخت» را از سال هفتاد آغاز کرده است، ادامه داد:«بیشتر قصدم ارایه کار کنار دیگر همکاران بود و سر و شکل دادن به این مجموعه که اسمش اولین اکسپو عکس ایران است.»
«راستش تا پریروز هم فکر نمیکردم بتوانم شرکت کنم چرا که در شش سال اخیر به خاطر درگیریهای فراوان کاری، اصلا فایلهایم را مرتب نکردهام اما در دو روز گذشته توانستم سی درصد از آنها را بازنگری کرده و از میانشان انتخاب کنم.» این توضیحی است که او درباره آثارش ارایه داد و گفت: «به این دلیل، چاپ و قاب شدن آنها همین امروز و ظرف بیست دقیقه انجام شده و متاسفانه نه آن اندازهای که دلم میخواست در آمده است و نه آن شکلی که دلم میخواست ارایه شده.»
او در پایان میگوید: «اصرار دوستان و اینکه گفتند حضور سینماگران تاثیر و معنای دیگری دارد، باعث شد بالاخره به اینکه نمایشگاه با چنین شکلی اجرا شود، تن دهم.»